#OP DE JUISTE PLEK
Cathy Ramakers, magazijnmedewerker
Er zijn momenten geweest waarop het succes voor hen ver weg leek. Nu zijn deze jongeren toch met passie aan de slag. In een bedrijf, voor een organisatie of op school. En ze kijken met vertrouwen naar de toekomst. Dankzij hun eigen inzet én dankzij een extra steuntje in de rug van mensen in hun omgeving.
“Ik heb er hard voor moeten werken, maar ik heb uiteindelijk toch een mbo-diploma op niveau 3 gehaald. Natuurlijk kwam mijn onzekerheid af en toe weer naar boven, maar ik kreeg op het goeie moment een stimulans van mijn docenten. Nu werk ik al weer bijna drie jaar met veel plezier in de vriesruimte van Van Zelst Automaten. Ik wil daar graag blijven werken, maar denk ook al weer na over een nieuwe opleiding.”
“Wij vinden dat iedereen een eerlijke kans verdient, ongeacht achtergrond, opleiding of niveau. Niveau zegt niet altijd iets over werkinzicht. Ook iemand van een lager leerniveau kan het werk goed zien en aanpakken. Je moet ze wel de kans en de tijd geven om dat te bewijzen. Die kans heeft Cathy helemaal zelf gegrepen. Wat extra ondersteuning zal altijd nodig blijven, maar ik krijg daar ook alle tijd en ruimte voor.”
Cathy mocht niet direct gaan werken
Op een paar momenten in haar schoolperiode wilde Cathy Ramakers eigenlijk gaan werken, maar docenten van Praktijkschool Eindhoven en het Summa College wisten haar te bewegen om toch nog even verder te leren. Achteraf gezien is ze daar blij om. Cathy werkt nu bijna drie jaar naar haar zin als magazijnmedewerker in de vriesruimte (‘de ijskoningin’) van Van Zelst Automaten in Eindhoven. En: ”Ik wil graag hier blijven werken, maar ik denk ook al weer na over het volgen van een nieuwe opleiding op het gebied van ICT. ICT is een hobby van mij en misschien kan ik in de toekomst hobby en werk laten samengaan.”
Cathy kwam via het speciaal basisonderwijs op Praktijkschool Eindhoven terecht. Door een moeilijke thuissituatie had ze er niet zo’n fijne start. “Ik zonderde me wat af en ging vooral mijn eigen weg.” In de bovenbouw kreeg ze met docente Inge Maas te maken. “Ik was eerst een beetje bang voor haar”, vertelt Cathy, nu lachend. “Inge Maas is heel streng, die moet je een beetje uit de weg gaan, dat waren de verhalen. Je hoorde haar al van ver aankomen op die iconische hakjes door de gang.” Een beetje streng was Inge inderdaad. Want toen Cathy in haar laatste jaar op de Praktijkschool niet wist wat ze wilde en dacht ‘dan ga ik maar werken’, zette Inge haar op een ander spoor. “Ik mocht van haar niet direct gaan werken.”
“Ik vond Cathy altijd wat onzeker en ze had – ook door de moeilijke thuissituatie – soms wel een soort muur om zich heen”, vertelt Inge Maas. “Ik dacht dat ze meer in zich had dan ze aan ons liet zien. Haar leerresultaten op de Praktijkschool waren bovengemiddeld en ze was wat volwassener dan veel andere leerlingen. Ik vond het zonde als ze van school zou gaan zonder een duidelijk idee over haar toekomst. Je hebt op de Praktijkschool dan de mogelijkheid iemand een jaar langer op school te houden. Ik was er van overtuigd dat ze daarna nog een vervolgopleiding aan kon.”
Logistiek
Dat werd de mbo-opleiding logistiek medewerker (niveau 2) bij het Summa College, door Cathy na een jaar met succes afgesloten. Weer wilde ze gaan werken en weer was er een docent – nu
van het Summa College – die zei: je kunt beter volgend jaar terugkomen, nu voor een opleiding op niveau 3. Cathy: “Toen kwam mijn onzekerheid weer even naar boven, maar hij zei: dat kan jij goed en je komt weer bij mij in de klas, ik heb er alle vertrouwen in.”
En hoewel de docent zelf in de vakantie overstapte naar het mbo in Den Bosch en later ook les kwam geven op de Praktijkschool, kwam het zeker goed. De opleiding tot logistiek teamleider werd door Cathy met goed gevolg afgerond, met een beetje extra hulp voor rekenen in een speciale summerschool. Ze werkte daarna eerst bij een ander bedrijf in de logistiek, maar toen het contract daar afliep, werd ze door een oud-klasgenoot gewezen op een vacature bij Van Zelst Automaten. Er kwam niet direct een reactie op haar brief en toen kreeg ze te horen: ‘Bel maar eens met Robbie Bakker’. Zo kwam het contact tot stand.
Robbie Bakker is hoofd magazijn van Van Zelst Automaten. “Het viel me van Cathy meteen op dat ze veel zelf deed: ze kwam zelf binnenlopen om naar die baan te vragen. Ze hoefde daarin niet ondersteund te worden door de Praktijk-school, maar kwam helemaal op eigen kracht en met een bepaalde brutaliteit waar ik wel van houd. We hebben haar graag de kans gegeven en die kans heeft ze ook helemaal gepakt.”
Eerlijke kans
Bij Van Zelst staat het bieden van kansen aan jongeren in een wat kwetsbare positie hoog genoteerd op de lijst van maatschappelijk verantwoord ondernemen, zegt hij. “Ik vind dat iedereen een eerlijke kans verdient, ongeacht achtergrond, opleiding of niveau. Niveau zegt niet altijd iets over werkinzicht. Je kunt van een lager leerniveau komen, maar toch het werk zien en van aanpakken weten. Daar kun je als bedrijf maar op één manier achter komen en dat is iemand de kans en de tijd geven om iets te laten zien. En dat heeft Cathy gedaan.”
Robbie krijgt van zijn werkgever alle gelegenheid om die jongeren extra te begeleiden. Er werken meer mensen die uit het praktijkonderwijs komen. “Cathy heeft in het werk nog steeds extra ondersteuning nodig.
Wij kaderen haar taken beter af en maken het werk goed inzichtelijk voor haar. Ze werkt zoveel mogelijk met dezelfde personen om haar heen en ik krijg ook de tijd en de ruimte om haar te ondersteunen als dat nodig is. Dat blijft en dat gaat ook niet veranderen, denk ik.”
Daarnaast krijgt ze nog vrijwel wekelijks advies en ondersteuning van een jobcoach van Sterk in Werk. Cathy: “Met haar bespreek ik dingen waar ik nog moeite mee heb in het werk, problemen waar ik tegenaan loop, maar ook veranderingen in mijn privésituatie. Sinds oktober woon ik samen in Helmond met mijn vriendin. Zij is de oud-klasgenoot die mij indertijd wees op de vacature die ontstond door haar vertrek bij Van Zelst. Ze werkt hier trouwens ook al weer. Ik ben blij dat mijn thuissituatie nu heel wat stabieler is dan vroeger.”
Advies
Op de vraag of ze nog tips heeft voor andere leerlingen, begint Cathy hard te lachen: “Luisteren naar Inge Maas, ja.” Maar dan: “En naar andere mensen om je heen natuurlijk, maar ook luisteren naar jezelf: je moet wel iets gaan doen dat bij je past.” Inge vult aan: “Dat is zeker belangrijk. Kijk, je kunt als docent wel van alles vinden of bedenken maar je moet de leerlingen ook zichzelf laten zijn en openstaan voor wat zij willen.” Robbie: “Alleen als je die ruimte geeft, kan er ontwikkeling komen, anders lukt het niet en beperk je ze teveel.”
De mogelijkheden zien, daar kan een begeleider wel bij helpen. Inge: “Wat ze niet kunnen is vaak wel in beeld, maar kijk eens een keer naar wat ze wel kunnen. Piloot worden zit er dan misschien niet in, maar er zijn genoeg andere leuke banen op de luchthaven. Daarom is het ook fijn als bedrijven openstaan voor onze jongeren en daarover willen meedenken. Het kost hen natuurlijk wat extra tijd en inspanning, maar je kunt daar ook veel plezier aan beleven en er profijt van hebben.”
Lees meer verhalen van jongeren
Ken je ook een jongere die in deze serie past? Laat het ons weten.
