Huib van Koppenhagen

‘‘We kunnen hiermee het verschil maken’  

“Elke maand krijg ik een lijst van voortijdig schoolverlaters. Zij worden in eerste instantie door ons aangeschreven met de vraag: kunnen we je nog helpen bij het vinden van een opleiding of een baan? Als ze niet reageren, kom ik in beeld en ga ik ze onaangekondigd bezoeken. Het fijnst is natuurlijk om aan de keukentafel te zitten met die jongeren en hun ouders. Afgelopen jaar was dat lastig met de coronabeperkingen. 
We zijn toen overgestapt op ‘deurbezoeken’, een praatje maken aan de deur. In de hele strenge lockdown heb ik geprobeerd om ze telefonisch te benaderen. Dat was allemaal wel een beetje behelpen.”

Outreachend medewerker Huib van Koppenhagen komt voor zijn werk overal in Eindhoven en de Kempen, van dure villawijk tot woonwagenkamp. “Dus ik ontmoet jongeren van allerlei pluimage, echt uit alle lagen van de bevolking. Er zijn er heel veel die al werk hebben, bij DAF bijvoorbeeld. Of ze bezorgen als ZZP’er pakketjes of maaltijden. Als zo’n jongere zegt: ik zit prima in m’n vel, het gaat allemaal goed en ik heb geen startkwalificatie nodig, dan zeg ik: daar moet je dan vooral mee doorgaan. Maar ik kom er natuurlijk ook veel tegen die teleurgesteld zijn in school. Ze hebben een verkeerde keus gemaakt of ze kregen voor hun gevoel onvoldoende aandacht. Corona heeft ook wel tot uitval geleid. Die jongeren willen vaak wel weten wat er te koop is op de opleidingsmarkt. Het prettigst is natuurlijk ook de ouders erbij te hebben, dat werkt vaak bevorderend.”

Hij richt zich niet alleen op een opleiding. Als de jongere aangeeft vooral werk te willen te zoeken, die biedt hij daarbij ook ondersteuning aan. Of als er sprake is van persoonlijke problemen, wijst hij de weg naar een hulpverleningsorganisatie. “Maar de meesten willen toch wel eerst onderwijs. Ik vraag zo goed mogelijk door: welke richting wil je volgen en waarom? Dan breng ik ze in contact met een van de studie- en loopbaanadviseurs van het RMC. En die gaan dan met ze aan de slag, bijvoorbeeld met een studiekeuzetest of, als ze willen werken, met het opstellen van een cv en sollicitatiebrief.”

Nooit vervelende reacties

Als jongeren niet thuis zijn, laat Van Koppenhagen een kaartje achter. “Er zijn er nog heel wat die daar op reageren. Als ze niet reageren en ik heb tijd, doe ik nog een tweede huisbezoek. Ik heb bijna nooit vervelende reacties. Vaker zeggen ze: goh, dat jullie me nog in beeld hebben. Afwijzende reacties komen niet vaak voor. De mensen vinden het echt wel fijn. Het is ook wel redelijk uniek wat we doen; veel andere instanties doen het niet.” Last van agressie heeft de oud-politieman (1 meter 95 lang) niet. “Nee, ik ben ook niet bang, haha. Ik heb ook wel iets te bieden, hè. Als ik uitleg wat ik kom doen, dan vinden ze dat prima. Vaak zeggen ze: je komt op het juiste moment, ik weet niet waar ik het kan vinden.”

Taakstelling

RMC regio 37 (Eindhoven-Kempenland) heeft een inspanningsverplichting om op jaarbasis 1.000 jongeren te bezoeken de regio. Met als doel: 110 trajecten. “We zaten eind september op 850 bezoeken, dus ik denk dat we die 1.000 wel gaan halen. Met de trajecten zaten we op een aantal van 70, dus dat zal kantje-boord zijn. Corona heeft het werk niet gemakkelijker gemaakt natuurlijk. Ik probeer echt met die jongeren en als het kan ook hun ouders in gesprek te komen, een goeie sfeer op te bouwen, maar dat valt bij deurgesprekken niet mee natuurlijk. Vaak maakte ik ook een belafspraak, want voor de privacy is dat beter. Je wil niet dat de hele buurt kan meeluisteren.”

“Mijn contacten zijn redelijk kort, maar ik put hier veel voldoening uit. We kunnen hiermee echt het verschil maken. Ik hoor van jongeren terug dat ze het fijn vinden gehoord te worden. Het kan net het zetje zijn dat ze nodig hebben. Maar ik maak ook wel mee dat ze heel positief reageren en dat ik later nooit meer iets van ze hoor. Dat is wel verbazingwekkend soms. Maar ik zeg altijd: doe het niet voor mij, doe het voor jezelf.”

Blij verrast

Manon van den Bosch (22) uit Eindhoven is een van de jongeren die na bezoek van Huib van Koppenhagen weer op het juiste spoor kwam. “Ik woonde toen met mijn dochtertje bij mijn opa en oma in, maar ik was niet thuis bij het bezoek. Van mijn oma kreeg ik een kaartje met een telefoonnummer. Ik vond het bijzonder dat ze me gevonden hadden, want ik had daarvoor een tijd in Drunen gewoond. Het kwam voor mij net op het juiste moment, want ik wilde toch wel graag een diploma halen”, vertelt ze.

Na het eerste telefonische contact kwam ze in gesprek met een van de studie- en loopbaanbegeleiders. Ze deed onder meer een studiekeuzetest en werd geholpen bij het opstellen van een cv. “Uit de studiekeuzetest kwam transport en logistiek als een van de mogelijkheden naar boven. Nu volg ik daarvoor een opleiding op niveau 2 bij het Summa College. Ik ga 1 dag in de week naar school en werk in het magazijn van VDL-ETG. Dat bevalt me heel goed. We mogen op meerdere plekken ervaring opdoen. We hebben ook alle heftruckdiploma’s kunnen behalen en ze bieden volop mogelijkheden om door te groeien. Als ik mijn diploma op niveau 2 heb, wil ik ook door voor niveau 3, waarmee je ook teamleider kunt worden.”